Hi everybody,
Today the Netherlands has a day of national mourning.
The plane crash from Malaysian Airways took nearly 300 lifes.
I can only say: well done prime minister Rutte and minister of Foreign Affairs Timmermans! All this talk about going to war leads nowhere. Of course we are angry. We are hurt and we grieve. But the first thing should be to get the deceased home as soon as possible. The train is in Charkov now and part of the deceased will be in the Netherlands this afternoon.
So that their families can bury them and say goodbye to them.
Rutte and Timmermans understood that very well and did and do everything to let this happen.
Besides war never led to anything good.
Of course we should do everything possible to get those who did this before a judge, so that they can be punished.
But first of all the deceased should be in the Netherlands. After that we and other countries can do what is necessary.
And let’s keep talking. I still think that is the best solution to problems always!

Here is part of the speech the Dutch Minister of Foreign Affairs Timmermans held on monday night at the United Nations. An emotional speech.
I have the deepest respect for him. The way he spoke his words! Chapeau!

[youtube IqznMC1DO5U 550 350]

Here is what he said:
“Mr. President,

We are here to discuss a tragedy: the downing of a commercial airliner and the death of 298 innocent people. Men, women and a staggering number of children lost their lives, on their way to their holiday destinations, their homes, loved ones, their jobs or international obligations. Since Thursday I’ve been thinking how horrible the final moments of their lives must have been, when they knew the plane was going down. Did they lock hands with their loved ones, did they hold their children close to their hearts, did they look each other in the eyes, one final time, in a wordless goodbye? We will never know.

The demise of almost 200 of my compatriots has left a hole in the heart of the Dutch nation, has caused grief, anger and despair. Grief for the loss of loved ones, anger for the outrage of the downing of a civilian airplane and despair after witnessing the excruciatingly slow process of securing the crash site and recovering the remains of the victims.

It is fitting that this august Council should take position on this matter and I welcome the adoption of today’s resolution of the UNSC, which was tabled by Australia and which the Netherlands co-sponsored. I thank the countries which expressed support for it. I particularly want to thank Julie Bishop. Julie, we are in this together.

Mr President,

For the Netherlands, one priority clearly stands out above all others: bring the victims’ remains home. It is a matter of human decency that remains should be treated with respect and that recovering victim’s remains should be done without any delay.

The last couple of days we have received very disturbing reports of bodies being moved about and looted for their possessions. Just imagine for one minute, first to lose your husband and then to have to fear that some thug might steal his wedding ring from his remains. Just imagine that this could be your spouse. To my dying day I will not understand that it took so much time for the rescue workers to be allowed to do their difficult jobs and that human remains should be used in a despicable political game. I hope the world will not have to witness this again, any time in the future.

Images of children’s toys being tossed around, luggage being opened or passports being shown, are turning our grief and mourning into anger. We demand unimpeded access to the terrain. We demand respectful treatment of the crash site. We demand dignity for the victims and the multitudes who mourn their loss.

I call on the international community, on the Security Council, on anyone with influence on the situation on the ground: allow us to bring the victims’ remains home to their loved ones without any further delay. They deserve to be home.

As we are currently taking the lead in the forensic examination of the human remains, I pledge that the Netherlands will do its utmost to make sure that all remains will be identified and returned home, where ever that home may be.

We will work intensively with all countries and international organizations involved to make this happen.

Mr. President,

I also welcome the setting up of a proper investigation into the cause of the tragedy of MH17, as envisaged in today’s resolution. The Netherlands has agreed to assume a leading role in such an investigation, in close cooperation with the relevant countries, the United Nations and ICAO. I am fully aware of the great responsibility we now take upon ourselves and I give you my personal commitment that we will discharge this responsibility to the best of our abilities.

Once the investigation ascertains who was responsible for the downing of the flight MH17, accountability and justice must be pursued and delivered. We owe that to the victims, to justice, to humanity. I call on all relevant countries to provide full cooperation.

My country will not rest until all facts are known and justice is served.

I thank you, Mr. President.”

And the Dutch text:
““Wij zijn hier om te praten over een tragedie. Het neerhalen van een commercieël vliegtuig. Het overlijden van 290 onschuldige mensen.
Mannen, vrouwen en een duizelingwekkend aantal kinderen hebben hun leven verloren terwijl ze onderweg waren naar een vakantiebestemming, hun huis, hun geliefden, of internationale verplichtingen zoals een grote conferentie voor HIV/AIDS in Australië.
Sinds donderdag kan ik niet anders dan nadenken over de manier waarop die mensen hun laatste momenten hebben doorgemaakt, wetende dat het vliegtuig neer zou storten. Hebben ze elkaar bij de handen gepakt?
Hebben ze hun kinderen dicht tegen zich aan gedrukt? Keken ze elkaar nog een laatste keer in de ogen om zonder worden ‘vaarwel’ te zeggen? We zullen het nooit weten.

Het overlijden van bijna 200 van mijn landgenoten heeft een groot gapend gat geslagen in het hart van de Nederlandse samenleving. Het heeft geleid tot verdriet, woede en wanhoop. Verdriet om het verlies van hun geliefden. Woede, vanwege het neerschieten van een burgervliegtuig. En wanhoop, omdat ze zien hoe tergend traag het bergen van de slachtoffers en veiligstellen van de rampplek verliep.
Het is dan ook niet meer dan logisch dat deze raad een positie inneemt in deze kwestie, en ik blij bij dat de VN Veiligheidsraad vandaag de resolutie heet aangenomen. Ingediend door Australië, met steun van Nederland.

Ik wil alle landen die de resolutie steunen, bedanken. Met name Julie Bishop. Julie, wij hebben elkaar in deze situatie.
Voor Nederland is een ding veel belangrijker dan al het andere: Breng de slachtoffers thuis! Het is een kwestie van fatsoen dat de stoffelijke resten met respect worden behandeld en dat het bergen van de slachtoffers zonder vertraging gebeurt.
De laatste dagen kregen we zeer verontrustende berichten dat lichamen werden verplaatst en werden beroofd van hun bezittingen. Ik spreek u nu aan, niet als vertegenwoordigers van uw land, maar als mannen en vrouwen, vaders en moeders. Denk je eens hoe het is als je eerst te horen krijgt dat je echtgenoot is vermoord, en dat je dan een paar dagen later ziet dat een of andere dief de trouwring van zijn vingers haalt. Bedenk eens hoe het is als dit jouw echtgenoot was.

Tot op mijn sterfbed, zal ik niet begrijpen hoe het zo lang heeft moet duren voordat reddingswerkers die moeilijke taak die ze hebben, konden uitvoeren. [..] En dat stoffelijke resten worden gebruikt voor een politiek schaakspel. Ik hoop dat de wereld nooit meer getuige hoeft te zijn van zoiets walgelijks.
Beelden van kinderspeelgoed dat in de rondte werd gegooid, koffers die werden opengemaakt en paspoorten, inclusief die van kinderen, die op televisie worden getoond. Dit heeft het verdriet in het land omgezet in woede.
We eisen ongehinderde toegang tot het gebied. We eisen een respectvolle behandeling van de rampplek. We eisen waardigheid voor de slachtoffers en hun nabestaanden.
Ik roep de internationale gemeenschap op, tijdens deze veiligheidsraad, dat iedereen die invloed heeft, ons helpt om de lichamen van de slachtoffers terug te krijgen. Ze verdienen het om thuis te zijn.

We nemen de leiding in het forensisch onderzoek naar de stoffelijke overschotten, en ik beloof plechtig dat Nederland alles zal doen om de resten te identificeren en thuis te brengen. Waar dat thuis ook moge zijn. Hiervoor zullen wij intensief samenwerken met andere landen en internationale organisaties.
[…] Nederland heeft geaccepteerd de leiding te nemen in het onderzoek naar de oorzaak van de crash. Dit in samenwerking met andere betrokken landen, de Verenigde Naties en de ICAO.
Zodra het onderzoek heeft aangewezen wie er schuldig is aan het neerhalen van vlucht MH17, zal het recht moeten spreken. Dit zijn de slachtoffers verplicht, dit zijn we aan rechtvaardigheid verplicht. Dit zijn we verplicht aan de mensheid.
Dus geef alsjeblieft volledige medewerking, zodat het recht kan zegevieren.
Wij zullen niet rusten tot alle feiten op tafel liggen en het recht heeft gezegevierd.
Dank u wel. “

Today the first plane with the deceased will arrive in the Netherlands. It is a day of national mourning.
The flowers at Schiphol Airport keep growing. People from all over the country travel to Schiphol to put flowers and teddybears and other things at the entrance hall.
Here are some photos of it.